ৰাতিপুৱা চাহকাপৰ লগতে দৈনিক বাতৰি কাকত খনত চকু ফুৰাবলৈ নাপালেছোন ভালেই নালাগে। জপনাৰ ভিতৰলৈ দলি মাৰি থৈ যোৱা বাতৰি কাকত বিলোৱা হ’কাৰজনৰ চাইকেলৰ টিলিঙাৰ শব্দটো সদায়েই চিনাকী ।
আপুনি বাৰু হ’কাৰজনৰ খবৰ বাতৰি লয়নে, যিজনে নিতৌ আপোনাক দেশ বিদেশৰ খবৰ যোগান ধৰে….
কিছুলোক আছে তেওঁলোকৰ হ’কাৰজনৰ ওপৰত এশ এবুৰি অভিযোগ।
কিয় ইমান দেৰি হ’ল?
পইচা দিলেও সময়মতে সুবিধা নাপাও…
বৰষুণৰ দিনত আৰু এখোপ চৰা।
কিয় বাতৰিখন অলপ সেমেকিল?
ভালকৈ আনিব নোৱাৰ নেকি? ইত্যাদি ইত্যাদি...
আপুনি বাৰু হ’কাৰজনৰ খবৰ বাতৰি লয়নে, যিজনে নিতৌ আপোনাক দেশ বিদেশৰ খবৰ যোগান ধৰে….
কিছুলোক আছে তেওঁলোকৰ হ’কাৰজনৰ ওপৰত এশ এবুৰি অভিযোগ।
কিয় ইমান দেৰি হ’ল?
পইচা দিলেও সময়মতে সুবিধা নাপাও…
বৰষুণৰ দিনত আৰু এখোপ চৰা।
কিয় বাতৰিখন অলপ সেমেকিল?
ভালকৈ আনিব নোৱাৰ নেকি? ইত্যাদি ইত্যাদি...
এতিয়া মোৰ কথা ক’মঃউচ্চতৰ মাধ্যমিক দ্বিতীয় বৰ্ষত পঢ়ি থাকোতে মই দুমাহ বাতৰি বিলোৱাৰ কাম কৰিছিলো। গণিত বিষয়টো আৰু হিচাপ বিদ্যা বিষয়টোৰ অতিৰিক্ত ক্লাছ দুটাৰ মাচুল দিবলৈ এই কাম কৰিবলগা হৈছিল ৰাতিপুৱা । পুৱা ৪ বজাতেই টীয়কস্থিত দোকানত উপস্থিত হৈ বাতৰি ভাগ ভাগ কৰি দুমোনা কৰি লৈছিলো । সদায়ে অসুবিধাৰ সন্মুখীন হৈছিলো অসমীয়া প্ৰতিদিনৰ পৰা ।
ডিব্ৰুগড় ছপাশালৰ পৰা টীয়কত গাড়ীখন উপস্থিত হ’বলৈ প্ৰায়ে ৬ বাজিছিল। ফলত বাতৰি বিলোৱাত পলম হৈছিল। বৰষুণৰ দিন হ’লেতো বহু অসুবিধা। গাঁৱে গাঁৱে যাব লাগে। বাট পথবোৰ বোকা ঠায়ে ঠায়ে চাইকেল ঠেলি খোজকাঢ়ি যাবলগাত পৰে। এহাতে ছাতি, আনখন হাতেৰে চাইকেলখন। আগফালৰ হেণ্ডেলত দুটা মোনাত ভৰ্তি বাতৰি কাগজ। পলিথিনেৰে মেৰিওৱা হয় যদিও বাতৰি কাগজ উলিয়াওতে সোমোৱাওতে বৰষুণত সেমেকে। ছাতিয়ে কি বৰষুণ ৰাখিব, ভেজভেজিয়া হওঁ। বাতৰিখন ঘৰৰ ভিতৰত থৈ নাহিলে বৰষুণত তিতিব আৰু পাছদিনা গালি…।
তেনেদৰেই বৰষুণ দিবৰ দিনা কলেজৰ এটা দুটা ক্লাছ খতি হয় ।
কোনোৱে সোধাৰ উদাহৰণ নাই …
ভালনে ? কি খবৰ তোমাৰ ?
পৰিৱৰ্তে খুত উলিয়াই গালি দিয়ে।
… … … মই সৰু এটা উদাহৰণ মাত্ৰ।
মোতকৈও বহু কষ্টৰে বহু হ’কাৰে তিতা কেহা অভিজ্ঞতাৰে আজীৱন কাকত বিলাই আছে।
জীয়াই আছে এনেদৰেই….।
মোতকৈও বহু কষ্টৰে বহু হ’কাৰে তিতা কেহা অভিজ্ঞতাৰে আজীৱন কাকত বিলাই আছে।
জীয়াই আছে এনেদৰেই….।
No comments:
Post a Comment