বন্ধু মেলি দে তোৰ দুখৰ দুখনি হাত...

'বন্ধু মেলি দে তোৰ দুখৰ দুখনি হাত
এবাৰ জিৰাওঁ তোৰ বুকুৰ শীতল ছাঁত।
 হাবিৰ চৰাই হাবিয়েদি উৰি যায়
শুনো কি নুশুনো উৰণীয়া মাত
 মোৰ হাবিয়াস নপলায়
 বন্ধু লাহী পাখিত বেলি আহি লহিয়ায়
 নেদেখিলে সেই চৰাইৰে জাক
 মোৰ হাবিয়াস নপলায়
বন্ধু চকুলোৱে ঢাকে মোৰ দূৰণিৰ বাট।'
 (হীৰেন ভট্টাচাৰ্য)

... তেজ মঙহৰ সম্পৰ্কৰ পাছতেই মানুহৰজীৱনত লেখত ল'ব লগা কোনো আছে যদি সেয়ে বন্ধু। বন্ধুত্ব... আত্মাই আত্মাই খাপ খাইথকা এটা সম্পৰ্ক। জীৱনটোক অধিক সাৱলীল কৰি তুলিবলৈ প্ৰয়োজন, এই সম্পৰ্কৰ। জীৱনটোক অধিক ৰঙীন আৰু অৰ্থপূৰ্ণ কৰিবলৈ প্ৰয়োজন এইসম্পৰ্কৰ। পৃথিৱীখনক জনা আৰু বুজা হোৱাৰ পৰাই হৃদয়ে অন্বেষণ কৰি থকা সেই আত্মাৰ প্ৰাপ্তিয়েই বন্ধুত্ব। সৰু এটা কথা মনলৈ আহিছে। বিপদৰ বন্ধুহে আছল বন্ধু। বন্ধু শব্দটোৰ লগত এই প্ৰবচন কিমান সম্পৃক্ত আলোচনাৰ নিঃপ্ৰয়োজন। মন কৰিব এনেকৈহে সেই প্ৰকৃত বন্ধুজনে বিপদত বন্ধুজনক সহায় নকৰাকৈ নাথাকে। কথাটো এনেকোৱা বন্ধু এজনক বিপদৰ সময়ৰ পৰা মুল্যাংকন কৰাৰ সলনি বন্ধুজনৰ আত্মাৰ মিলনেৰে সুহৃদ সম্পৰ্ক গঢ়ি জীৱনৰ বাটত আগুৱাৰহে কথা। বন্ধু এজনে কি কৰিব পাৰে নাইবা বন্ধুৰ অবিহনে কি হ'ব পাৰে আপুনি যিদৰে ক'বলৈ গৈ উজুটি খাব, সকলোৱে খাব। সেয়ে বন্ধুত্বৰ সংজ্ঞা নাই। যিদৰে নাই আন্তৰিকতাৰ। আহকছোন ৰাষ্ট্রীয় বন্ধুত্বৰ এই দিনটোত বন্ধুক সন্মানৰ বিশেষ দৃষ্টিৰে চাওঁ।